Dit 3 luik mag gedeeld worden, mag de wereld in.
Dit startte zo,n anderhalf jaar geleden toen een jonge zendelinge me haar droom deelde, en of ik er iets mee wilde doen. (Heel vaak weet ik dat beelden en visioenen geschilderd moeten worden). Maar deze was heftig, Ik besloot dat ik het niet alleen kon en riep mijn 2 schildermatties bij elkaar. Na de eerste poging werden we alle drie flink ziek, we wachtten en begonnen opnieuw. Biddend voor het enorme thema en Gods hart te kunnen vertalen. Hoe moet dat op doek? Het is een drieluik geworden, wat we met de wereld willen delen. De boekrol (een boek) uniek voor ieder kindje staat centraal. We wilde geen bloederig, beschuldigend verhaal, maar een serie die Recht doet, aan de droom van Ines Verzien en aan bijzonder ontzagwekkende Gods scheppingsplan.
Dank aan mijn medestrijders van ons schildersgilde. Ineke van der Zwaag en Christa. De doeken mogen als serie geleend, gebruikt worden en zijn 100x 70 cm.
De droom;
Ik zag eerst een ziekenhuisbed met zo’n gordijn eromheen en ik wist dat daarachter iets gruwelijks gebeurde, abortus.
Toen was ik in de hemel, in een groen glooiend landschap waar de zon scheen. Ik zag een oneindige stroom van kinderen lopen en ik wist dat dit de kinderen zijn die geaborteerd zijn. De stroom hield niet op, het was een kronkelende weg, met een bruggetje en ze liepen vrolijk in een stoet. Verschillende leeftijden, verschillende culturen. Toen zag ik zomaar ergens in het landschap een heleboel stapels boeken en God zei: dit zijn de plannen die ik had voor hun aardse levens, de plannen die niet uit konden komen. Ik wist dat dit de boeken waren zoals die beschreven staan in psalm 139, waar God voor ieder mens een boekrol heeft. En ik voelde het enorme verdriet van de Schepper. Het waren hun levensboeken, en Zijn plannen.
(Dit is niet om schuld en oordeel te delen) . Soms zijn beelden beter dan woorden.
Hier het gedicht van Ines Kok van Triest
VOLK
Er woont een volk in de stad van goud
dat leeft als nooit te voren
Het speelt, het zingt, het danst
werd in Zijn schoot geboren
Ik zie de stromen eindeloos
de kindervoeten lopen
Ik zie de boeken van hun aardse levens
niemand sloeg ze open
Ontelbaar verliezen, zonder te geloven;
elke levensadem keert naar Hem, terug
Wat Hij tot leven roept, mag niemand doden
de Schepper huilt, de schepping zucht
Het bloed roept in de aarde,
naar Hem die elke hartslag telt
Straks ziet iedereen de waarheid
als Hij terug komt en hersteld.
Delen mag, lenen mag.