Deze tekst uit Deuteronomium 33 gaat over Gods arm. In het O.T> werd Gods arm vaak gebruikt om Zijn steun en bewegen onder mensen uit te drukken.
Deze tekst inspireerde me om een schilderij te maken over een ziekte proces. De kunstvorm “Tissue” waar dansers zich uitwikkelen in een doek gebruik ik hier als een draagdoek, een hangmat een plek van gedragen worden.
Toen mijn man Long covid kreeg was dat een lang intens moeizaam proces. Diep zoek van elke inspanning probeerde hij er te zijn voor onze kinderen, als kostwinner en in zijn taak als spreker. Ik herinner me hoe hij vaal ergens ging spreken en alles gaf, om vervolgens in de auto te gaan slapen, om daarna weer naar huis te kunnen rijden. Soms was hij zo moe dat hij pas om 17.00 wakker werd opgevouwen en weer naar huis ging. Toch voelde hij zich geen slachtoffer en verweet hij God niet. Wel waren we verdrietig en rouwden we vaak om wat er niet meer was. Op een dag ging hij mee naar een conferentie waar Matt Healland sprak, iemand bad voor hem en hij voelde een beweging door zijn zwakke benen stromen. Hij was van de een op de andere dag genezen. We zijn innig dankbaar hiervoor, maar herinneren ons ook lange jaren van machteloosheid. Als je niets meer kunt en niets hebt te geven mag je rusten in de machtige eeuwige armen van God. Hij vergeet je niet, Hij draagt je ook al gaat het niet. Hij is onze God, Hij is onze Noord ster ons kompas. Het voorkomt dat je bitter word en verweesd. Eeuwige armen zijn onder je.